Wij mensen zijn gewoontedieren. Onbekend maakt onbemind en daardoor blijven we liever bij het oude, en vergeten we de blik op de horizon te richten. En dat staat innovatie nog wel eens in de weg.
In onderstaand filmpje zien we hoe we in 1998 dachten over een mobiele telefoon:
1998, was dit. Voor het perspectief: dit is dus, zeg maar, ruim één ketelleven geleden.
Zelfscanner
Ander voorbeeld: de zelfscanner. In de supermarkt loop je straks gewoon bliep- met je karretje langs de kassa, even contactloos pinnen en wegwezen. Geen lange rijen meer en geen gedoe met lastige lopende banden. In het begin liet het gewoontedier deze zelfscanners links liggen, maar tegenwoordig ben ik professor ingenieur doctorandus in het zelfscannen.
Ik snap best dat mensen en installateurs zich figuurlijk vastklampen aan de gasinstallatie, het is vertrouwd, bekend en bewezen. Maar wie verder kijkt dan zijn neus lang is, ziet dat gasloze nieuwbouw de enige optie is. Met de warmtepomp als de techniek waar we de toekomst mee in moeten. Klimaatakkoord, Groningen, regelgeving, de toekomst van de planeet; alles wijst in dezelfde richting: volledig duurzaam.
Comfort anders definiëren?
En ja, die lekkere straling van die loei hete radiator, die is passé; maar het gewoontedier moet nog wennen aan andere vormen van comfort. Comfort wat meer aan de voeten zit, of in de frisse lucht. En ja, die warmtepomp, die moet zich ook gaan bewijzen; technisch verder ontwikkelen en goedkoper worden (grootschalige productie en onderhoud). Een mobiele telefoon was eerst ook nutteloos en duur, en tegenwoordig zijn we er niet alleen volledig afhankelijk van; we zijn er mee vergroeid. En die zelfscanner, dat was ook een gehannes. Maar uiteindelijk blijkt het toch best wel een handig ding, zelfs voor het gewoontedier.
