De klaagzang over gebrek aan goede handjes lijkt net zo oud als geëmmer over het weer. Het is eenvoudig: manoeuvreer jezelf in een fraaie slachtofferrol en al het onheil dat klanten over je uitstoren, kan eenvoudig uit de eigen verantwoordelijkheid worden verschoven.
Het schijnt dan typisch Nederlands te zijn. Lucht klagen op? Een puntgave klaagzang maskeert vooral het gebrek aan ondernemers- of daadkracht.
Knorrend
Ouderwetse boeren hadden er altijd een handje van. Na een goede oogst hoorde ik ze nooit, maar owee als de aardappelen een jaartje last van rot hebben. Kent u het tegeltje? ‘Boeren en varkens worden knorrend vet’ .
Tegenwoordig mag menig met weelde behangen makelaar geregeld leeglopen over vervlogen tijden. Toen hij vooral niet hoefde te werken voor zijn omzet. En natuurlijk, de boze buitenwereld, noem het de politiek, de weerman, de Grieken, de Polen hebben het gedaan. Ze moeten de ondernemers weer hebben.
Instroom
Vraag de gemiddelde mkb-bouw of installatie-ondernemer naar zijn grootste zorg voor de toekomst, en het vakmanschap en de instroom van jonge vaklieden wordt steevast vaak genoemd. De vervolgvraag: “wat doet u er zelf aan om dit probleem te tackelen?” wordt of niet gesteld, of schouderophalend teruggekaatst. Weer die slachtofferrol. Een alibi voor opleverpunten.
WorldSkills
Van hele andere orde is de tweejaarlijkse WorldSkills, de tweejaarlijkse wereldkampioenschappen vakmanschap, de afgelopen week gehouden in Londen. Hier laten veel branches zich van hun beste kant zien. Dus niet met de nadruk op argumenten waarom een vak níet interessant is, maar met argumenten waarom een vak wél interessant is. De installatiebranche in zijn breedste zin, was ruim vertegenwoordigd. Jowin Boerboom (sanitair/verwarmingstechniek), tegelzetter Guido van Dingenen, Geert Dorresteijn (koudetechniek) Henrie Meijer (industriële automatisering), Ruben van Gemert (elektrotechniek gebouwen) gaven verdienstelijk acte de présence.
Hoewel er door de Nederlanders diverse medailles werden binnengesleept, doen die resultaten voor mij niet zo ter zake. Iedereen die daar in Londen rondloopt, steekt al boven de middelmaat uit. Achter elke deelnemer zit niet alleen vakkennis, maar ook plezier, een apetrotse werkgever en een opleider met voldoening. Alleen dat al, moet als muziek in de oren klinken.
Dit zijn de visitekaartjes van een branche in zwaar weer. Elke werkgever die zijn mensen met het enthousiasme van deze vakmanschaptopsporters weet te voeden, hoeft niet te klagen. Bovendien weet ook elke boer dat in een zak rotte aardappelen, best nog wel eens goede kan zitten. Je moet alleen moeite doen hem te vinden, en niet mokkend de complete zak in de gft-bak donderen.
