De certificeringsregeling voor gasinstallateurs, zoals minister Ollongren van Binnenlandse Zaken hem nu ter commentaar heeft voorgelegd aan de branche, is complex en niet werkbaar voor kleine installatiebedrijven en eenmansbedrijven. Dit schrijft stichting Sterkin in haar reactie op het voorstel. De erkenningsinstantie vreest dat bedrijven tot 10 werknemers, driekwart van de ‘erkende installatiebedrijven’, vanwege de kosten niet mee zullen of kunnen doen aan de certificeringsregeling. Hierdoor ontstaat volgens Sterkin nog meer prijsopdrijvende krapte op de markt, en zal een deel van de bedrijven als ‘beunhaas’ in het illegale circuit verdwijnen.
Erkenning naast certificering
Sterkin pleit voor een erkenningsregeling naast of in plaats van een certificeringsregeling. Bij een erkenningsregeling moeten personen hun vakbekwaamheid aantonen, en mogen enkel erkende monteurs aan de gasinstallatie werken. De beoogde erkenningsregeling is dan een wettelijk verplichte en verzwaarde variant op regelingen die ook al via Sterkin en KvINL van kracht waren. Volgens Sterkin doet ook een goede, verzwaarde erkenningsregelingen recht aan de aanbevelingen van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid, dat een serie incidenten rondom koolmonoxide onderzocht een aanleiding was voor de hernieuwde discussie rondom de ‘erkend installateur’. De nieuwe wettelijke verplichtingen voor vakmanschap rondom de gasinstallatie moeten halverwege 2019 van kracht worden.
Hoge kosten
Bij certificering is de administratieve last groter omdat installateurs naast het aantonen van hun vakmanschap, ook nog hun complete bedrijfsproces aan de eisen moeten laten voldoen. De voorgestelde certificeringsregeling richt zich dus vooral op de bedrijven. Volgens Sterkin gaat een zware procescertificering installateurs zeker ‘out of pocket’ €2500 kosten. Per uitgevoerde onderhoudsbeurt of ketelplaatsing voor een eenmanszaak een verhoudingsgewijze hoge lastenverzwaring, betoogt Sterkin-voorzitter Ed Nijpels in de brief. “In een veld met een moeilijk afdwingbare handhaving, in combinatie met bovenmatig zware eisen (proces certificatie waar erkenning voldoende is), is de kans op een succesvolle implementatie klein.”
Hier vindt u een dossier met FAQ’s rondom de nieuwe regeling.
de kleine installateur gaat gewoon zonder certifictaat verder die heeft namelijk sterkin erkenning ook al stelt de laatste niets voor.
Gaat weer 1 grote geldklopperij worden… Er is me in de dertien jaar dat we “erkend” installateur zijn nog nooit naar een enkele erkenning gevraagd. Ben ook zeker niet van plan om Uneto te gaan sponsoren met hun mooie ideeën.
Als belangrijk motief voor deze nieuwe regeling, die naar ik verwacht niet veel aan de bestaande praktijk zal veranderen, wordt telkens het gestegen aantal dodelijke slachtoffers van koolmonoxide ongevallen genoemd. Ik heb begrepen dat van de zeven dodelijke slachtoffers er vier het gevolg waren van niet-installatiegerelateerde ongevallen (in auto en druglabo). Als dat klopt -wie kan die cijfers eens goed tegen het licht houden?- lijkt het aantal dodelijke slachtoffers als gevolg van installatiefouten of gebrekkig onderhoud al vele jaren rond de twee a drie per jaar te liggen. Dat is natuurlijk verschrikkelijk en voldoende reden om deskundigheid van monteurs, de handjes, te bevorderen. We hebben een prachtig mooi vak, en dat zou zo moeten blijven. Ingewikkelde regelingen, veel protocollen maken het vak niet perse leuker of beter. Een monteur, die gewaardeerd wordt in de vakkundige uitvoering van z’n werk zal altijd z’n stinkende best doen goed werk af te leveren.
de gewone erkenning mits daar controle op is door de omgevingsdienst /Gemeenten is voldoende. regelmatige bijscholing op gebied van voorschriften en kennis van apparatuur is en blijft belangrijk.
In ben als inspectie bedrijf erkend, maar wil best installateurs helpen met voorschriften ed, trainingen op het juiste niveau
het vak is van installateur is zeer gecompliceerd en samen werking om tot goede resultaten te komen is naar mijn mening de beste oplossing
Alles in Nederland slaat door! Maar er is wel wat aan de hand, er zijn gewoon een aantal mensen bezig met installatie werk en hebben er totaal geen kaas van gegeten. dat zie ik dagelijks , en daar moet!!! wat aan gedaan worden, en wat is duur?? ik spreek collega s en die hebben geen rookgas meter maar doen wel onderhoud aan gas verbrandings toestellen, maar hoe stellen zij die dan af bij onderhoud en plaatsen???
ja en als je dat nu allemaal moet gaan kopen ben je wat duurder uit is dat zo?
bij testo of een ander koop je een rookgasmeter, met printer en die spullen zijn ook aan je telefoon te koppelen, ik stuur via mijn telefoon een stookrapport naar de mail van de klant en naar mijzelf , dat proces is dus normaal vindt ik! en dat kan ook met een dichtheid proef van een gasleiding (zit er allemaal in ) maar ik durf me zelf installateur te noemen heb ook mijn vak diploma s , en leef de normen na en van mij mag er onderscheid zijn .
Er zijn heel veel prutsers bezig , en niet alleen met gas , maar ook met drinkwater en cv leidingen ketels van meer dan 40 Kw cv zijdig aan sluiten met kunststof leiding diameters van 20 mm uitwendig en totaal geen benul van de inwendige doorlaat van de fittingen van maar 9 mm die aan alle 2 de zijde zijn gemonteerd. ook de drukverliezen van kunststof gasleidingen wordt niet aan gerekend, iedereen kan het kopen en maken nou ja maken ??? aan elkaar prutsen
Veelal met gereedschap wat gekocht is van veilingen van faillissementen van installatie bedrijven , of via via wat niet klopt , en zo is ons vak totaal om zeep geholpen door de regering en mensen die voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten en installatie s hebben waar heel veel aan mankeert maar die wel redelijk?? werken . en soms gaat er wat mis , en dan zijn er slachtoffers en slaat het door . maar wie gaat dat op lossen? de overheid? hahaha